|
Ο Γιώργος Γιαννίτσης μεγάλωσε από οικογένεια νομάδων κτηνοτρόφων στο ορεινό χωριό Αγία Παρασκευή (ή Τζούρτζια) του Ασπροποτάμου Πίνδου, όπου κατοικούν βλαχόφωνοι Έλληνες. Περιοχή στην οποία, καθώς σημειώνει ο δεξιοτέχνης του κλαρίνου και μελετητής της δημοτικής μουσικής μας παράδοσης, Γιώργος Κωτσίνης, "μέσα από διαδικασίες καλλιέργειας, ζύμωσης και άμιλλας, έχουν ξεχωρίσει σπουδαίοι μουσικοί και κομπανίες με τεράστια ακτινοβολία και σημαντική συνεισφορά στην παραδοσιακή μας μουσική". Τέτοια ήταν και τα ακούσματα του Γιώργου Γιαννίτση: τα τραγούδια του οικογενειακού και συγγενικού περιβάλλοντος, όπως του παππού, Βαγγέλη Ταμπακιώτη που του έμαθε πως να τραγουδάει και ο ήχος των τοπικών οργανοπαιχτών, ιδιαίτερα από την κομπανία του Σωτήρη Σγούρου. "Κι έτσι τα οικογενειακά βιώματα", όπως ο ίδιος γράφει, "συνυφασμένα με την προαιώνια μεθυστική μουσική της μάνας φύσης, σε συνάρτηση με τις μαγικές εικόνες της, έγιναν η μήτρα που με γαλούχησε στο δημοτικό μας τραγούδι και σφράγισε για πάντα τον ψυχισμό μου". Στο τραγούδι, λοιπόν, ο Γιώργος Γιαννίτσης μπήκε από μεράκι, καθώς οι διαφορετικές επιχειρηματικές του δραστηριότητες, του έχουν προσφέρει την άνεση μιας διακριτικής απόστασης από την καθημερινή επαγγελματική ενασχόληση με τη μουσική. Στην παρούσα δισκογραφική του εργασία, καταθέτει δείγματα από το ρεπερτόριο του Ασπροποτάμου, τραγούδια της Πίνδου που ακούγονται στα ελληνικά και στα βλάχικα από τον ίδιο, σε μουσική επιμέλεια, διασκευή και ενορχήστρωση του Γιώργου Κωτσίνη. Μαζί τους, ο Μανώλης Κόττορος (βιολί), ο Θωμάς Κωνσταντίνου (λαούτο και κιθάρα) και ο Κώστας Μερετάκης (ντέφι και τουμπελέκι). Δύο τραγούδια ερμηνεύει σε φιλική συμμετοχή ο Βασίλης Σερμπέζης. -ΔΙΚΤΥΟ-
|
|
